ويديوشعر، نوعي شعر ديداري است كه واجد عنصر حركت و به يك معنا زمانمند time-based باشد. منطق ويديوشعر بيشتر مشابه ويديوآرت است با اين فرق كه در آن كلام نقشي تعيين كننده دارد. بنيانگذار ویدیو شنیداری مولفي كانادايي  به نام  “تام كُنيوِس” است كه براي نخستين بار  اين اصطلاح را در سال ١٩٧٨ م/ ١٣٥٧ ش بكار برد. او يكي از اعضاي “گروه آوانگارد مونترآل” بود. ويديوشعر رسانه ای قوی، موثر و با قابليت هاي فزاينده است كه از يك سو كيفيت تخيل ادبی را متاثر می­ سازد و از سويی ديگر امكان ارائه­ ی آن را خاصه در عصر دیجیتال به طيف وسيع تری از مخاطبان فراهم می کند. اما اتودهای ويديويی سولماز نراقی مبتنی بر تجربه هايی كاملاً شخصی ست كه به دنبال درگيری طولانی او با شعر ديداری، شنیداری و اجرايی و به قصد اتصال آنها به يكديگر خلق شده اند. این بخش حاوی شعرهای ویدیویی و شنیداری اوست.