سولماز نراقی در خطنگارههایش نقبی به دنیای ادبیات زده. مرغان ادبیات معاصر را گرد هم آورده وخطنگارههایی متفاوت با رویکردی انتزاعی خلق کرده است. این خطنگارهها اصلا به دنبال جان بخشیدن به اشکال کلاسیک خط نیستند و حتی بازتولیدی از نقاشیخط هم به حساب نمیآیند. آنها بیشتر پرداختی هستند به یک کانسپت شاعرانه، یعنی پرواز. گذشته از این مطالعات و تحقیقات سولماز در زمینهی پیدایش و رشد و شکوفایی خط، شناخت اشکال و فرمهای خطوط و بستر تحلیلی همهی اینها شکل نگاه و جایگاه مخاطب را در تناسب با خط دستخوش تردید میکند.